من ی تیکه گِل بودم و هستم...

مقابل دنیا سکوت کردم و می کنم...

از هر اتفاقی...

از شرمندگی هام..

از غصه هام..

از تنها بودنم..

از آدم نبودنم..

یکی ی دونه ضربه خوردم...

هر کدوم ب ی طرف...

و این گِل اونقدری مچاله شد...

که نقطه شد...

شاید فردا محو شدم...

اونوقته که آزاد می شم...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: